24 april 2012
 |
| Een meer een stukje voorbij St.Cézaire |
Om kwart over 9 vertrekken we uit St. Cézaire en worden we hartelijk uitgezwaaid door de familieleden. De rit gaat naar Sallèles d’Aude waar we zijn uitgenodigd door 2 bevriende echtparen. De reis verloopt voorspoedig en we stoppen in Arles, waar we beginnen met koffie. Arles is een oude stad vol overblijfselen uit de Romeinse tijd. We wandelen rondom het beroemde amfitheater, dat vanwege restauratie werkzaamheden in de steigers staat. Ik wil heel graag de binnenkant zien en we kopen een kaartje.
 |
| Arles, amfitheater |
De binnenkant blijkt min of meer een teleurstelling. Er zijn op de oude resten ijzeren tribunes gebouwd en in de arena ligt een grote zandbak met een rode rand. Daar worden stierengevechten gehouden. Vreselijk! Voor de stieren en voor de geschiedenisbeleving. Ik loop wat rond in de catacomben om foto’s te maken. Het is nog een hele kunst om de steigers, tribunes en TL-lichtbakken te vermijden die ze overal hebben opgehangen.
 |
| Arles, Espace Van Gogh |
We maken een rondje door de stad; Van Gogh Espace, een mooie binnenplaats vol bloemen, een groot plein met het stadhuis en een park met een beeld van Van Gogh. Na zo’n 1 ½ uur stappen we weer in de auto. Op een mooi ingerichte parkeerplaats eten we ons broodje, op afstand gadegeslagen door een aantal wilde katten dat hoopt op een hapje. De katten hebben allerlei kleuren en zien er eigenlijk best goed uit.
We rijden weer verder en gaan de snelweg af, het binnenland in. Via kleine wegen bereiken we het dorp Sallèles d’Aude dat aan het Canal Midi ligt. Het huis van de vrienden ligt aan een smal stil straatje en is gebouwd in een merkwaardige driehoekige vorm. Elk stel heeft een eigen woongedeelte. We kijken onze ogen uit. Aan de buitenkant lijkt het huis niet groot, maar van binnen is het onverwacht ruim en bovendien ontzettend gezellig. We worden hartelijk welkom geheten, drinken eerst een glaasje wijn en vervolgens wijzen de mannen ons de weg naar de Chambres d’Hôtes, schuin aan de overkant, die ze voor ons gereserveerd hebben. Het blijkt een gigantisch, oud huis en binnen waan je je in een kasteel door de enorme gang en de monumentale trap. We krijgen een grote kamer toegewezen, ingericht met oude meubels en 2 eenpersoons krakende bedden. We krijgen een code om de voordeur te openen in het geval we laat thuiskomen en verder doen ze niet aan sleutels, de kamer blijft gewoon open en we vertrouwen er maar op dat bij terugkomst de rolkoffertjes en de laptop er nog zijn. De kamer draagt de naam Minervois en heeft geen nummer. De vrienden laten ons het dorp zien. Het is geen rijk dorp en op gezette tijden wordt het geteisterd door water overlast. Er is op een plaats bij een dijk zelfs een soort sluisdeur die dichtgedraaid kan worden om het water tegen te houden als het teveel dreigt te stijgen. We keren terug naar het huis, waar het diner al bijna klaar is. Geen gewoon eten, maar een heerlijk echt diner. Natuurlijk wordt er lang nagetafeld, oude verhalen komen boven en de wijn vloeit rijkelijk. We spreken af morgenochtend koffie te komen drinken en daarna zullen we met ons zessen gaan lunchen in een restaurantje langs het kanaal. Tegen 12 uur zoeken we ons bed op.
 |
| Ons hotel in Salleles d'Aude |
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten