► Saint Cézaire-sur-Siagne



St Cézaire-sur-Siagne is een plaatsje in het Franse departement Les Alpes Maritimes van de regio
Provence-Alpes-Côte d'Azur en heeft een oppervlakte
van 30 km2. Nice ligt op 54 km afstand.
We logeren van 18 t/m 23 april bij familie in 
Le Domaine Chênes Blancs, op 1 km van het
centrum van St. Cezaire.




------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




23 april 2012
De wekker gaat om half 7 af! René en zwager F. willen gaan golfen en al om half 9 de eerste bal afslaan. Bovendien is de golfcourse nog een stukje rijden.
I., M., A .en ik gaan wandelen naar de bron van de Siagne, het riviertje waar St. Cézaire aan ligt. De bedoeling is dat we elkaar allemaal weer treffen in Valbon om daar samen te lunchen. 
R. en F. vertrekken om 7 uur en wij om 10.00 uur. We rijden naar Ponadieu over een hele smalle, redelijk slechte weg. Mocht je een tegenligger tegenkomen, dan moet een van de twee achteruit rijden tot er ruimte is om de ander door te laten. A. sjeest zo snel mogelijk over dit weggetje en we arriveren zowaar op het parkeerterreintje zonder een tegenligger te zijn tegengekomen. We zullen trouwens de hele ochtend geen mens tegenkomen. Eerst wandelen we een stukje omhoog en daarna omlaag naar het water. De omgeving is hier heel anders dan boven op de bergen waar we gisteren waren. De bomen zijn uitgelopen en in het gras groeien allerlei kleuren piepkleine bloemetjes. Het is hier eigenlijk intiemer en gezelliger en dat is ter afwisseling wel heel leuk. We horen het water dat van alle kanten van de bergen via watervalletjes naar het laagste punt stroomt al van verre klateren. Glashelder snelstromend water met zon- en schaduwplekken en hier en daar leuke oude Romaanse bruggetjes. Er is ook een meertje met een zwaan die ons bezoek maar zo-zo vindt. We wandelen terug en lopen de auto voorbij om even verder een smal pad in te duiken dat naar een kapelletje in het bos leidt. Je moet wel via stenen over verschillende beekjes zien te komen, maar dat lukt. Een heel bijzondere sfeer, zo'n kapelletje in het bos met wat gras en beekjes rondom. We gaan terug naar de auto en rijden via St.Vallier de Thiey, over de Route Napoleon (die marcheerde hier met zijn leger) boven Grasse langs naar Valbonne voor de lunch. Onderweg bellen René en F. op dat ze ook onderweg zijn, dus onze planning blijkt aardig te kloppen. Valbonne is een leuk plaatsje met een gezellig pleintje vol terrasjes. Prima plek om een hapje te eten. Na het eten gaan de mannen iets technisch halen en gaan de vrouwen boodschappen doen. Het diner houden we simpel; stokbrood met soep is genoeg na de uitgebreide lunch. Morgenochtend vertrekken we uit St. Cézaire na een geslaagde en gezellige week. De blog van morgen staat onder de Pagina: St. Cézaire-Salleles d'Aude. 
















22 april 2012
Vandaag is het plan om met z'n zessen een wandeling te maken. Zwager A. kent de omgeving op zijn duimpje en zal ons mooie uitzichten laten zien.
Ieder staat op zijn eigen tijd op en maakt zelf ontbijt. Daarna drinken we gezamenlijk koffie met taart, want vandaag is A. jarig. De buurman komt ook nog even langs. Voor we het weten is het alweer tijd voor de lunch. Na de lunch gaan we met 2 auto's richting Escragnolles. De route eindigt in een onverharde weg de berg op. We zetten de auto's op een open plek en beginnen nog verder naar boven te wandelen. De bomen om ons heen zijn nog niet uitgelopen en ze zien er dood uit. Dat geeft een bepaalde sfeer. Gelukkig zijn de bomen wel degelijk in leven en als je goed kijkt zie je veelbelovende puntjes uit de takken komen. Halverwege komen we een grote witte hond tegen die een kudde schapen bewaakt. Hij houdt ons scherp in de gaten en geeft een paar waarschuwende blafjes. Even later loopt hij weg
om verderop om de bocht weer op te duiken, duidelijk met de gedachte dat wij hier ook langs moeten en dat hij ons daar dus ook in het oog kan houden.
Na ruim een half uur wandelen over een stenig pad bereiken we het uizichtpunt; Belvédère de Baou Mourine.
Echt ongelooflijk hoe ver we weer kunnen kijken. Links is Cannes en de zee, rechtuit St. Cézaire en rechts Fréjus. Er is een soort uitkijkhuisje en natuurlijk ga ik daar even in voor een nog mooier vergezicht.

Op de terugweg stoppen we op een paar parkeerplaatsen, want de uitzichten blijven boeien.

Thuisgekomen heeft iedereen behoefte aan een beetje rust. De een gaat in de zon liggen, de ander doet een dutje, de volgende raadpleegt zijn iPad en F. en R. gaan zelfs chippen (golf) in de tuin. Ik maak alvast de blog. Dat loont de moeite want ik krijg leuke reacties, waarvoor hartelijk dank.

's Avonds rijden we naar Cabris waar we met z'n allen lekker gaan eten.

21 april 2012
Bij het opstaan zien we het al, het is prachtig weer!

Om 11 uur gaan we op pad om een paar schilderachtige dorpjes te bekijken. We leggen de mooie route naar Saint Villiers de Thiey af, de berg op. Daarna gaan we verder omhoog over de Col de Ferrier op 1014 meter.

We dalen af langs een prachtige weg met een beetje bos en uitzichten op de machtige kale bergen en doorkijkjes naar het dal beneden. Het is erg stil op de weg, wel komen we veel wielrenners tegen. De een danst moeiteloos naar boven, de ander trapt zich een ongeluk. Gelukkig mogen ze ook weer naar beneden, wat eigenlijk ook best gevaarlijk is door de hairpinbochten waar niet altijd een vangrail langs de diepte aanwezig is.
We gaan verder en komen aan bij Pont du Loup. Dat is maar een heel klein dorp waar we zo doorheen zijn. De weg slingert verder langs de bergen en dan komen we ineens een grote parkeerplaats tegen met een adembenemend uitzicht. Je kijkt naar het dorpje in het dal en kan ook in de verte de zee zien liggen, met links Nice en rechts Cannes, op zo'n 35 km. Na de nodige foto's te hebben gemaakt gaan we weer verder, langs de Gorges du Loup, richting Gourdon. Gourdon is heel pittoresk en ook wel toeristisch, maar omdat het vroeg in het seizoen is, merk je daar nog weinig van. De doorkijkjes en straatjes zijn echt beeldschoon. We lopen er een tijdje rond en genieten. De volgende stop is in Tourrette sur Loup, ook zo'n pittoresk plaatsje met leuke straatjes. Ook hier lopen we een rondje. Via de andere kant van de Gorges du Loup komen we uit op de weg naar Grasse en vandaar nemen we de bekende route terug naar St.Cézaire. Daar blijken inmiddels schoonzus M. en zwager F. te zijn gearriveerd. We zijn nu dus met z'n zessen. We drinken wat op het terras en maken gezamenlijk het eten. Na het eten is het tijd voor cadeautjes. Zwager F. was jarig en bereikte een leeftijd met een mooi rond getal. Schoonzus I. is binnenkort jarig en zwager A. is morgen jarig, dus ook zij kregen cadeautjes. We tafelen weer lang na, maar op een gegeven moment is het toch bedtijd.

20 april 2012
Na het ontbijt gaan René en ik vol goede moed op weg naar Nice. Het belooft een prachtige dag te worden met temperaturen tussen de 17 en 21 graden. Mooi weer voor de kust.
We moeten door Grasse. Het is er druk en er ligt geen straat recht, alles gaat naar beneden of naar boven en de rotondes liggen schuin tegen de berg aan. Tenslotte kunnen we Grasse achter ons laten en zetten koers richting Nice. De borden wijzen ons allerlei kanten op, maar in ons gevoel komt Nice niet dichterbij. Na wat heen en weer gerij tussen alle drukte besluiten we Nice te vergeten en naar Cannes te gaan. Halverwege is er een stukje snelweg waar je aan het eind € 1,50 in een automaat moet gooien. We hebben alleen € 2,- en het apparaat geeft zowaar geld terug. Alleen komt dat in een diepe bak terecht en aangezien onze auto vrij hoog is, kunnen we niet bij het wisselgeld komen. Een slimme manier om geld te verdienen... 
Uiteindelijk bereiken we min of meer stapvoets het plaatsje Golfe Juan. We vinden een prachtige parkeerplaats direct aan zee en strijken met onze broodjes neer op een bankje. Eindelijk het mediterane gevoel!
We wandelen naar de haven en bekijken de enorme boten en jachten die daar liggen.

Na een tijdje pakken we de spullen weer in en gaan verder naar Cannes. Halverwege is er nog een parkeerplaats waar veel mensen staan te kijken naar het kite surfen. Dat is echt een spectaculair gezicht. De surfers komen met steeds hogere snelheid naderbij en vlak voor ons neus gaan ze een stuk de lucht in. Even verderop landen ze keurig op het water óf gaan roemloos kopje onder.

We blijven een tijdje staan kijken, want het is echt fascinerend. De zee is ook prachtig, donkerblauw en vanwege de straffe wind met witte koppen. Uiteindelijk stappen we weer in de auto om toch maar een keer in Cannes terecht te komen. We komen er inderdaad terecht, maar ook hier is het vreselijk druk. Stapvoets langs de boulevard en door al die auto's vangen we slechts zo nu en dan een glimp van de zee op. Je moet je toch niet voorstellen wat een gekkenhuis het hier in de zomer is. We hebben er snel genoeg van en besluiten maar gewoon zo snel mogelijk weer naar St. Cézaire terug te keren.

I. en A. hebben een prachtige wandeling gemaakt en zijn geen mens tegen gekomen! Ook hebben ze al veel boodschappen gedaan. I. en ik halen nog even vlees bij de plaatselijke slager en daarna is het tijd voor een glaasje wijn.

19 april 2012

We staan een voor een op en zwager A. haalt op zijn Franse fiets brood in het dorp.
Na een blik op het weer - beneden redelijk, op de berg in de verte een dikke bui - besluiten we het erop te wagen om naar de sterrenwacht van Caussols op het plateau van Calern, ruim 1100 m. hoog, te gaan. Via Saint Vallier de Thiey rijden we de berg op. De uitzichten onderweg zijn weids en adembenemend. Hairpinbochten lijken soms in het luchtledige te eindigen. We zetten een auto neer bij Calern en met de andere auto rijden we verder de berg op tot op de hoogte van de sterrenwacht. Op het moment dat we uitstappen begint het te regenen, dus fleecevesten en regenjacks aan, want het is ook best koud. We schuilen onder een afdakje als het ook nog begint te hagelen. Gelukkig is dat maar van korte duur en kunnen we beginnen aan de wandeling over het plateau richting sterrenwacht.

Het landschap ziet er kaal en een beetje 'maanachtig' uit. Maar als je naar de grond kijkt zie je heel veel verschillende soorten plantjes die zich thuis voelen tussen al dat gesteente. In de verte zien we de sterrenwacht opduiken; een wit laag bouwwerk dat er nogal buitenaards uitziet. Er zijn ook twee grote bollen met een soort pijpen en die kunnen onafhankelijk van elkaar over een rails rijden. Daarmee wordt de hemel afgespeurd.

We wandelen over het terrein en trotseren nog een paar buien. Zwager A. vertelt dat een stuk verder de berg op een kapelletje in een grot te vinden is. Dat lijkt mij wel heel bijzonder en ik wil het graag zien. Schoonzus I. en René voelen er niet zoveel voor om nog verder het smalle pad de berg op te volgen. Zwager A. en ik besluiten naar het grotkapelletje te lopen en de anderen gaan terug naar de auto, rijden naar beneden naar de andere auto en zullen daar op ons wachten.
Het weer wordt beter naarmate we verder wandelen. Het paadje, waar slechts ruimte is om je voeten achter elkaar te zetten, loopt langs steile afgronden. De uitzichten blijven verbazen. Maar we moeten uitkijken waar we lopen, dus moet we echt stoppen om het uitzicht te kunnen bewonderen. Na wat klimwerk over stenen en steentjes waarvan je niet weet of ze blijven liggen of gaan rollen, bereiken we een soort struikgewas waarachter de grot ligt. We duiken erin en lopen gebukt een meter of 30. En dan komen we in een soort hal, de grot, met een hoog plafond met een opening waardoor daglicht valt, precies op het altaartje.
Zoiets bijzonders heb ik nog nooit gezien.
We eten er in gepaste stemming ons broodje op. Zwager A. controleert nog even de geocache die hij hier gelegd heeft en dan aanvaarden we de terugweg, een pad tamelijk steil naar beneden. We hebben via de walkie-talkie contact met schoonzus I. en we zien haar en René 2 km naar beneden bij de kerk staan. Het duurt nog wel even voordat we terug zijn en zij gaan naar het dorpscafé. Langs het pad naar beneden komen we langs indrukwekkende rotsformaties. Het wordt steeds warmer en als we beneden zijn is het prachtig weer.

Onderweg naar huis doen we nog even boodschappen en daarna gaat ieder zijn eigen dingen doen. Na een uurtje gaan René en ik nog even naar St. Cézaire om te kijken of er veel veranderd is sinds 5 jaar. Het valt mee, maar er staan wel veel auto's wat fotograferen moeilijk maakt.
's Avonds tafelen we nog lang na voordat we naar bed gaan.